విడదీయరాని సంబంధం 2

 

E. అతను తన సబ్జెక్ట్‌లో నిపుణుడు. నా పరిశోధనాంశం ఆయనకు బాగా నచ్చింది. అతని అభిప్రాయం ప్రకారం, ఈ సబ్జెక్ట్‌లో చాలా సంభావ్యత ఉంది, అతను నన్ను వేచి ఉండమని అడిగాడు, అతను నాకు టీచింగ్ అసిస్టెంట్‌షిప్ పొందడానికి ప్రయత్నిస్తాడు. మీ గైడ్ భారతీయుడా? ” అని అడిగాడు మోహన్.

“వావ్, ఇది చాలా శుభవార్త, నేను మీకు శుభాకాంక్షలు తెలుపుతున్నాను. నా గైడ్ ఒక అమెరికన్. అతను భాషాశాస్త్రం మరియు సాహిత్యంలో నిపుణుడు. నా అనుభవంలో, అతన్ని హిందీ ప్రేమికుడు అని పిలవడం అతనికి నిజమైన పరిచయం అవుతుంది. ”లీనా ముఖంలో ఆనందం ఉంది.

మరుసటి రోజు లీనా బంగాళదుంపలు, టమోటాలు, కూరగాయల నూనె మరియు కొన్ని కూరగాయలు తెచ్చింది.

“లేనా, నువ్వెందుకు ఇబ్బంది పడ్డావు, నేను తెచ్చి ఉంటాను.” మోహన్ బాధపడ్డాడు.

“ఇప్పుడు మీరు ఇక్కడ సమాచారాన్ని పొందాలి. అమెరికాలో లింగ వివక్ష లేదు. రెండింటికీ తేడా చూపించే పని లేదు. సరే, ఒక రోజు భారతీయ దుకాణాలు పనిచేస్తాయి, మీకు నచ్చిన మరియు అవసరమైన వస్తువులను మీరు కొనుగోలు చేయగలుగుతారు. అక్కడ, భారతదేశం నుండి బాక్స్‌లలో ప్యాక్ చేసిన రెడీమేడ్ ఫుడ్ కూడా అందుబాటులో ఉంటుంది.

“వావ్, నాలాంటి వికృతమైన వ్యక్తికి ఇది శుభవార్త. ఈరోజు మనం వంట చేయగలమా?’

“ఈరోజు బంగాళదుంప-టమోటా కూర కిచ్డీతో వెళ్తుంది. రోటీ చేయడానికి, మీరు రోలర్ తీసుకురావాలి. మార్గం ద్వారా, నేను ఉపయోగం కోసం తగిన పాత్రలను కలిగి ఉన్నాను. మోహన్ బంగాళదుంపలు తొక్కిస్తావా?

"ఖచ్చితంగా, నేను ప్రయత్నిస్తాను, కానీ నేను పొరపాటు చేయవచ్చు."

"'నాకు తెలుసు, భారతదేశంలోని చాలా కుటుంబాలలో, అబ్బాయిలు ఇంటి పనులు చేయరు, కానీ ఇక్కడకు వచ్చిన తర్వాత అందరూ పని నేర్చుకోవాలి.' లీనా నవ్వుతూ, మోహన్ వికృతంగా బంగాళాదుంపలను తొక్కడం చూస్తూ చెప్పింది.

"దీనర్థం, నేను ఇక్కడి నుండి తిరిగి వెళ్ళినప్పుడు, నా పరివర్తనను చూసి అమ్మ నన్ను గుర్తించలేకపోతుంది." బంగాళదుంపలు తొక్కుతూ అన్నాడు మోహన్.

రోజులు గడవడం మొదలెట్టాయి. ఇద్దరూ తమ తమ పరిశోధన పనుల్లో బిజీగా ఉన్నారు. సాయంత్రం ఇద్దరూ కలిసి టీ తాగి రోజు గురించి మాట్లాడుకునేవారు. రాత్రి ఇద్దరం కలసి డిన్నర్ కి ఏదో ఒకటి రెడీ చేసేవాళ్ళం.ఇప్పుడు ఇద్దరూ ఒకరికొకరు చాలా హాయిగా అయిపోయారు. ఫార్మాలిటీకి బదులు స్నేహితులయ్యారు. పనిలో బిజీగా ఉన్నప్పటికీ, మోహన్ తన తల్లిదండ్రులను చాలా మిస్ అవుతాడు మరియు ఫోన్‌లో మాట్లాడటానికి ఇష్టపడడు.

మోహన్‌కి టీచింగ్ అసిస్టెంట్‌షిప్ లభించిన రోజు, మోహన్ లీనాను ఒక రెస్టారెంట్‌లో డిన్నర్‌కి తీసుకువెళ్లాడు. లీనాను అభినందిస్తూ, ఆమె ఇలా చెప్పింది-

"ఇప్పుడు మీరు ప్రత్యేక అపార్ట్‌మెంట్ పొందవచ్చు, నేను వేరే చోట వెతకాలి."

“ఎందుకు, నాతో జీవించడంలో నీకు ఏమైనా అసౌకర్యం ఉందా?” మోహన్ తెలుసుకోవాలనుకున్నాడు.

“లేదు, మీరు ఏమి చెప్తున్నారు, కానీ మీరు నాతో ఎందుకు అసౌకర్యంగా ఉండాలనుకుంటున్నారు? ప్రస్తుతం నాతో ఉండడం నీ బలవంతం.” బహుశా లీనా గొంతు విచారంగా ఉంది.

“నా ప్రవర్తన వల్ల నేను మీతో అసౌకర్యంగా జీవిస్తున్నానని మీరు అనుకున్నారా? మీరు అక్కడ లేకుంటే, నేను బ్రెడ్ మరియు శాండ్‌విచ్‌లు తిన్న తర్వాత భారతదేశానికి తిరిగి వెళ్లాలని ఆలోచిస్తూ ఉండేవాడిని. మీరు చూడండి, నేను ఎంత ప్రయత్నించినప్పటికీ, నేను వంట యొక్క ABCలను కూడా నేర్చుకోలేకపోయాను. ఇప్పుడు మేమిద్దరం త్వరలో కొత్త అపార్ట్‌మెంట్‌కి మారతాము. ఆనందంగా, నమ్మకంగా అన్నాడు మోహన్.

"ధన్యవాదాలు, కానీ నాకు ఆర్థిక సహాయం అందకపోతే, నేను రెండు పడక గదుల అపార్ట్మెంట్ అద్దెలో సగం ఎలా పంచుకోగలను?" అని లీనా ఆందోళన వ్యక్తం చేసింది.

“మీ వంటలో నేను పెద్దగా సహాయం చేయలేనని ఖచ్చితంగా చెప్పవచ్చు. మీరు వంట చేయడం వల్ల నేను ప్రతిరోజూ హోటల్ ఫుడ్ బిల్లు చెల్లించాల్సిన అవసరం లేకపోతే, మీ ఛార్జీలో సగం ఆటోమేటిక్‌గా రికవరీ అవుతుంది." మోహన్ చమత్కరించాడు.

“సరే, నాకు కూడా త్వరలో ఆర్థిక సహాయం అందుతుందని నేను ఖచ్చితంగా అనుకుంటున్నాను, అప్పుడు నేను అద్దెలో నా వాటాను పంచుకుంటాను.” లీనా విశ్వాసంతో చెప్పింది.

“మేము చాలా కాలంగా కలిసి జీవిస్తున్నాము, కానీ మీరు సమాన వాటాను మరచిపోలేదు. నేను భారతీయుడ్ని, ఒకరిపై అభిమానం ఉంటే అందులో భాగస్వామ్యం ఉండదు. స్నేహంతో పోల్చితే డబ్బుకు విలువ లేదు.”

అకస్మాత్తుగా అనుకోని సంఘటన జరిగింది. ఇండియా నుంచి అమెరికాకు చదువుకోవడానికి వచ్చిన తన తండ్రి స్నేహితుడి కొడుకు రాకేష్, మోహన్ మరియు లీనా సహజీవనం చేయడం చూసి, రామ్ శరణ్ జీకి ఉప్పు మరియు కారంతో లేఖ పంపాడు.

మోహన్ ఇంట్లో పెనుగాలులు వీచాయి. పండిట్ రామ్ శరణ్ పై పిడుగు పడింది. తన కుమారునికి విధేయత చూపి ఏడు సముద్రాలు దాటి పంపిన రోజును అతను తన తలతో శపించాడు. మంచి పనులు మరియు కుటుంబ జీవితం మొత్తం అతని కొడుకు ద్వారా నాశనం చేయబడింది. ఇప్పుడు మోహన్ ఇప్పుడు అతని కొడుకు కాదు కానీ ఆ అపవిత్రమైన మరియు పాపాత్ముడితో అతనికి ఎలాంటి సంబంధం లేదు. ఫోన్ లిఫ్ట్ చేస్తూ మోహన్ ని మనస్పూర్తిగా తిట్టాడు. హెచ్చరించింది కూడా-

“ఈరోజు నుండి నువ్వు మా కోసం చనిపోతావు. నా సంవత్సరాల ధ్యానం మరియు తపస్సు విరిగిపోయాయి. పొరపాటున కూడా ఈ ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టేవాళ్లు జాగ్రత్త. నీలాంటి కొడుకు లేకుండా ఉండటమే మంచిది. నేను ప్రమాణం చేస్తున్నాను, ఎవరైనా ఎప్పుడైనా నా స్వంతంగా లేదా ఆ కుల్చ్నితో ఇక్కడికి రావాలని ప్రయత్నిస్తే, నేను ఉరివేసుకుని ఆత్మహత్య చేసుకుంటానని అర్థం చేసుకోండి.

తండ్రి విషపు మాటలు విని చలించిపోయాడు మోహన్. ఏదో వివరించడానికి చేసిన ప్రతి ప్రయత్నం ఫలించలేదు. తండ్రి మాటల్లో నిజమెంతో తెలుసుకున్నాడు. బలవంతంగా వెళ్లిపోతే ప్రాణత్యాగం చేస్తానన్నారు. అతని మాట వినడానికి అతని తండ్రి సిద్ధంగా లేడు. మోహన్ ముఖంలో బాధ రాసింది. ఇప్పుడు మోహన్ ఇంటికి పిలుచుకునే పరిస్థితి కూడా లేదు. ఎప్పుడు ఫోన్ చేసినా అతని ఫోన్ డిస్‌కనెక్ట్ అయింది. ఇప్పుడు కొంతమంది స్నేహితులు మరియు బంధువుల ద్వారా మాత్రమే నా తల్లిదండ్రుల క్షేమం గురించి తెలుసుకోగలిగాను. అంతా తెలిసిన తర్వాత లీనా తనను తాను నేరస్తురాలిగా భావించింది. ఆమె అపార్ట్‌మెంట్‌ను విడిచిపెట్టిందనే వార్త మోహన్‌ని నిద్రలేపింది. లేదు, ఇందులో లీనా తప్పు లేదు, ఆ సమయంలో ఇద్దరి నిస్సహాయత.

“లేదు, మిమ్మల్ని మీరు నేరస్థుడిగా పరిగణించాల్సిన అవసరం లేదు. ఇది నా నిర్ణయం. మేం ఏ పాపం చేయలేదు. మేము త్వరలో కొత్త అపార్ట్మెంట్కు మారుతున్నాము.

చివరి ప్రయత్నంగా మోహన్ తన తండ్రికి తన వైఖరిని వివరించి క్షమాపణలు చెప్పాడు. తాను ఎలాంటి పాపం చేయలేదని, ఇది తన బలవంతం అని అతను తన తండ్రికి హామీ ఇచ్చాడు. లీనా భారతీయ సంస్కృతి మరియు హిందీ భాషపై మంచి పరిశోధకురాలు. క్షమించమని క్షమాపణలు కోరుతూ, అతను ఇంటికి తిరిగి రావాలని తన తండ్రిని అభ్యర్థించాడు. ప్రత్యుత్తరంలో అతని లేఖ యొక్క చిరిగిన శకలాలు కనుగొనబడ్డాయి. ఆ ప్రేమ తర్వాత కూడా క్షమాభిక్ష అభ్యర్థన రామ్ శరణ్‌పై ఎలాంటి ప్రభావం చూపలేదు. తల్లితో మాట్లాడేందుకు చేసిన ప్రయత్నాలు కూడా ఫలించలేదు.

చివరికి మోహన్ తన పరిశోధన పనిని పూర్తి చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. లీనా అతనికి ధైర్యాన్ని అందించడం ద్వారా ఈ నిర్ణయంలో అతనికి సహాయం చేసింది. సమయం ఎగురుతూ ఉండేది. అకస్మాత్తుగా ఒక రోజు లీనా మెట్లపై నుండి పడిపోయింది. అతని నుదిటి నుండి రక్తపు ధార ప్రవహించింది. మోహన్ భయపడ్డాడు, లీనాకి ఏదైనా జరిగితే, అతను ఒంటరిగా ఎలా జీవించగలడు. ఆ రోజు, లీనా ఇప్పుడు తన స్నేహితురాలిని మించిపోయిందని మోహన్‌కి మొదటిసారి అర్థమైంది. లీనాకు కూడా అతని పట్ల అలాంటి భావాలు ఉన్నాయో లేదో తెలుసుకోవాలి. అతను ఆమెపై ఎలాంటి ఒత్తిడి చేయడు, కానీ మోహన్ తన హృదయంలో ఉన్న సత్యాన్ని గుర్తించాడు. అతను లీనాతో ప్రేమలో పడ్డాడు. లీనా హాస్పిటల్ నుండి ఇంటికి తిరిగి వచ్చింది మరియు మోహన్ తన గురించి ముందే నిర్ణయించుకున్నాడు. లీనాకు స్పష్టమైన మాటలతో చెప్పింది-

“లీనా, నువ్వు నా జీవితంలో అంతర్భాగమైపోయావు. మీరు నన్ను ఆమోదయోగ్యంగా భావిస్తే, నేను మిమ్మల్ని నా జీవిత భాగస్వామిగా చేసుకోవాలనుకుంటున్నాను, కానీ అది మీ అంగీకారంపై మాత్రమే ఆధారపడి ఉంటుంది. మీ తిరస్కరణ మా బంధానికి ఎలాంటి తేడాను కలిగించదు. మేము మునుపటిలా స్నేహితులుగా ఉంటాము. ”

“నువ్వు ఏ అమ్మాయికైనా కలల మనిషి కావచ్చు మోహన్. నువ్వు దొరకడం నా అదృష్టం. నా కల నెరవేరింది.” కాసేపు మౌనం తర్వాత లీనా బదులిచ్చింది. మొహంలో సిగ్గుతో ఎర్రబారింది.

మోహన్ వంగి లీనా నుదుటిపై ముద్దుపెట్టి తన ప్రేమను చాటుకున్నాడు.

వారం రోజుల తర్వాత గుడిలో కొందరు స్నేహితుల సమక్షంలో మోహన్, లీనా పెళ్లి చేసుకోగా.. మోహన్ మళ్లీ ప్రయత్నించాడు. అతను లీనాతో వివాహం చేసుకున్న ఫోటోను తన తల్లిదండ్రులకు పంపాడు మరియు వారు పూర్తి భారతీయ వైదిక ఆచారాలతో ఆలయంలో వివాహం చేసుకున్నారు, ఇప్పుడు నా భవిష్యత్ జీవితానికి నా తల్లిదండ్రుల ఆశీర్వాదం కోసం ప్రార్థిస్తున్నాను. ఆయన ఆశీర్వాదం కోసం భారతదేశంలోని తన ఇంటికి రాగలరా?

అతని రిప్లైలో కొత్తగా పెళ్లయిన జంట ముఖాలు నల్లగా ఉన్న ఫోటోతో సహా వచ్చింది. అర్థం చేసుకోవడానికి ఏమీ మిగలలేదు. అతని నుండి క్షమాపణ కోసం ప్రార్థించడం పనికిరాని ఫాంటసీ. ఇప్పుడు ఆ సంఘటన మరిచిపోవాల్సి వచ్చింది.

  కొత్త జీవితంలో ఆనందపు పువ్వులు వికసించాయి. ఇద్దరూ కలిసి పరిశోధన డిగ్రీలు (పీహెచ్‌డీ) పొందారు. అతని పరిశోధనా పని చాలా ప్రశంసించబడింది. కొద్దిరోజుల్లోనే వారిద్దరికీ ఆయా శాఖల్లో నియామకం జరిగిందన్న వార్త వారి ఆనందాన్ని రెట్టింపు చేసింది. ఇప్పుడు అతని జీవితంలో లోటు లేదు. రెండు కార్లు, టీవీలు మాత్రమే కాదు, ఆనందించడానికి సాధ్యమయ్యే అన్ని మార్గాలు అందుబాటులో ఉన్నాయి. కొన్నిసార్లు మోహన్ తన తల్లితండ్రులు తనతో ఈ ఆనందాన్ని అనుభవించాలని అనుకుంటూ బాధపడతాడు. లీనా మోహన్ మానసిక స్థితిని అర్థం చేసుకుంది, అతనికి తల్లిదండ్రులు లేరు, ఆమె తన తల్లిదండ్రుల ప్రేమను మోహన్‌లో పొందగలదని ఆమె కోరుకుంది. అపార్ట్‌మెంట్‌ను పంచుకోవడం వల్ల జీవితాంతం సహవాసం లభిస్తుందని భావించినప్పుడు వారిద్దరూ తమ పాత రోజులను నెమరువేసుకుంటారు.

చిన్న రాహుల్ వారి జీవితంలోకి వచ్చిన రోజు, వారి ఆనందం పెరిగింది. ఇద్దరూ ఆమెతో పిచ్చి ప్రేమలో పడ్డారు. రోజులు రెక్కలతో ఎగిరిపోతున్నాయి. తన తల్లితండ్రులు తమ ముద్దుల మనవడిని తమ చేతుల్లో పెట్టి పోషించాలని కోరుకున్న మోహన్ మనసులో వేదన ఉంది. మోహన్ మనసు అర్ధం చేసుకుంది లీనా.

“మోహన్, మనం రాహుల్ ఫోటోను తల్లిదండ్రులకు ఎందుకు పంపకూడదు. ఒరిజినల్ కంటే ఇంట్రెస్ట్ ఎక్కువ అని అంటున్నారు.. బహుశా రాహుల్ ఫోటో చూసి ఆయన మన్ననలు పొందుతాం.

  లీనా మాటల్లో మోహన్ కి ఆశ కలిగింది. ఎంతో ఉత్సాహంతో, బాబాకు, అమ్మమ్మకు రాహుల్ శుభాకాంక్షలతో కూడిన ఉత్తరం, రాహుల్ అందమైన చిత్రంతో పాటు పంపబడింది. ఇప్పుడు వారు సమాధానం కోసం ఎదురు చూస్తున్నారు, బహుశా వారి ఆశ నెరవేరవచ్చు, వారి మనవడి ప్రేమ వారికి క్షమాపణ ఇవ్వవచ్చు. అతని ఆశ ఫలించలేదు.

రోజులు, నెలలు, సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి. ఇప్పుడు రాహుల్ ఆరేళ్ల తెలివైన మరియు తెలివైన పిల్లవాడు అయ్యాడు. లీనా మరియు మోహన్ ఆమెకు భారతీయ సంస్కృతి మరియు భాష గురించి పూర్తిగా పరిచయం చేయాలని నిర్ణయించుకున్నారు. బహుశా ఈ విధంగా మోహన్ తన తండ్రి పట్ల తన కర్తవ్యాన్ని నెరవేర్చాలనుకున్నాడు. చిన్న రాహుల్ తన మధురమైన మాండలికంలో గాయత్రీ మంత్రాన్ని పఠిస్తే, ప్రజలు మంత్రముగ్ధులై ఉంటారు. ఇంట్లో రాహుల్‌తో హిందీలో మాత్రమే మాట్లాడేవాడు, స్కూల్‌లో రాహుల్‌తో బయట ఇంగ్లీషులో మాట్లాడేవాడు. మోహన్ తన తాతల గురించి రాహుల్‌కి చెప్పేవాడు. అతను రాహుల్‌తో పూజలు చేసేవాడు, లీనా కూడా అతనితో చేరింది.

గత కొన్ని రోజులుగా మోహన్ తీవ్ర విచారంలో మునిగిపోయాడు. ఎప్పుడో అర్థరాత్రి వరకు ఏదో రాస్తూ లీనా చూసేసరికి, పేపర్ రెడీ చేస్తున్నట్టు చెప్పేది. అకస్మాత్తుగా ఒకరోజు రాత్రి మోహన్‌కి తీవ్రమైన ఛాతీ నొప్పి రావడంతో ఆసుపత్రికి తీసుకెళ్లారు. మోహన్‌కి తీవ్రమైన గుండెపోటు వచ్చింది. చివరకు అతని హృదయం భరించలేకపోయింది. ఆసుపత్రికి వెళ్ళే ముందు, మోహన్ తన తండ్రి అని సంబోధించిన మూసి ఉన్న కవరును లీనాకు ఇచ్చి ఇలా అన్నాడు:

“నాకేదైనా జరిగితే, ఈ ఉత్తరం, రాహుల్‌తో మా నాన్న దగ్గరికి వెళ్లు. నాకు తెలుసు, నా సంతోషం కోసం నువ్వు ఏమైనా త్యాగం చేయగలవు, నా తల్లిదండ్రులు రాహుల్‌ని తమ దగ్గర ఉంచుకోవాలనుకుంటే, నా సంతోషం కోసం రాహుల్‌ని వారి దగ్గర వదిలేయండి. నా వల్ల తన జీవితంలో తాను అనుభవించిన ఒంటరితనాన్ని రాహుల్ భర్తీ చేసుకుంటాడు. చెప్పు, నువ్వు ఇలా చేయగలవా?"

“నీ సంతోషం కోసం ఏమైనా చేస్తాను. అయితే ఇలా ఎందుకు చెప్తున్నారు? మీరు బాగానే ఉంటారు, ”లీనా గొంతు తడి అయింది, ఆమె కళ్ళలో కన్నీళ్లు కనిపించాయి.

“ఇంకో విషయం, నాన్న నా ఆఖరి అస్థికలను తాకకపోతే, మీరు నా బూడిదను గంగలో వేయాలి. ఇది చేస్తానని వాగ్దానం చేయండి. ”

  "ఇప్పుడు మీరు విశ్రాంతి తీసుకోండి, మీరు అలాంటి నిరాశపరిచే విషయాలు ఎందుకు చెప్తున్నారు?" లీనా ధైర్యంగా చెప్పింది.

"ఈ కవరు నాన్నకి ఇవ్వండి." కష్టపడి మాటలు చెబుతూనే శాశ్వతంగా కళ్ళు మూసుకున్నాడు మోహన్.

మూసి ఉన్న కవరు మోహన్ చేతిలోంచి తీసుకుంటే, మోహన్ ఏ పేపర్ కోసం ప్రిపేర్ కావడం లేదని, ఈ ఉత్తరం రాస్తున్నాడని లీనాకు అర్థమైంది. మోహన్ తన మరణం గురించి తెలుసుకున్నాడు, కానీ అతను లీనాకు ఏమీ వెల్లడించలేదు.

మోహన్‌ మృతి గురించి మోహన్‌ స్నేహితులు రామ్‌ శరణ్‌కి ఫోన్‌లో సమాచారం అందించారు. ఇవ్వబడింది. మోహన్ రాసిన లేఖ రామ్ శరణ్ జీ స్నేహితుడికి ఫ్యాక్స్ ద్వారా కూడా పంపబడింది. ఈ లోకాన్ని విడిచి వెళ్లే ముందు లీనాకి ఎలాంటి అసౌకర్యం కలగకుండా అన్ని ఏర్పాట్లు చేసాడు మోహన్.. తన లేఖలో మనసు విప్పాడు. గత ఎనిమిదేళ్లుగా తల్లిదండ్రులను విడిచిపెట్టిన వేదన, కర్తవ్యాన్ని నిర్వర్తించలేకపోతున్నాననే బాధ, బాల్యపు మధుర జ్ఞాపకాలు, తల్లిదండ్రుల అపురూపమైన ప్రేమ అన్నీ మాటల్లో వ్యక్తమయ్యాయి. క్షమాపణలు చెప్పి రాహుల్‌ను అంగీకరించాలని కోరారు. తాను లీనాను అంగీకరిస్తానన్న నమ్మకం లేదు, కానీ లీనా తన భార్య అని, ఆమెను ఒకసారి తన కోడలు అని పిలిస్తే అతను సంతోషిస్తాడు. లీనా నిజమైన అర్థంలో అతని సహ-మతవాది. చనిపోయిన తన కుమారుడి ఆఖరి కోరికను తప్పకుండా తీరుస్తానని నమ్మకంగా ఉన్నాడు.

రెండు వారాల తర్వాత లీనా మోహన్ ఇంటి గుమ్మం దగ్గర రాహుల్ చెయ్యి పట్టుకుని నిలబడి ఉంది. రాహుల్ ఉత్సుకతతో చుట్టూ చూస్తున్నాడు. రామ్ శరణ్ తలుపు తీయడం చూసి లీనా రాహుల్‌తో ఇలా చెప్పింది.

"ఇది మీ నాన్న, రాహుల్ మరియు అతని వెనుక అమ్మమ్మ ఉన్నారు." తన తల్లి మాటలు వినగానే రాహుల్ వంగి రామ్ శరణ్ జీ, సావిత్రి జీ పాదాలను తాకాడు.

బాబాయ్ మరియు బామ్మ ఇద్దరి కళ్ళ నుండి కన్నీటి ధారలు ప్రవహించాయి. రామ్ శరణ్ తన మనవడిని ఒడిలోకి తీసుకుని అతని ఛాతీకి ఆలింగనం చేసుకున్నాడు. సావిత్రి అతని జుట్టుని ప్రేమగా నిమురుతోంది.

“చూడండి సావిత్రీ, ఈరోజు ఈ చిన్నారి రాహుల్ మన మోహన్ రూపంలో తిరిగి వచ్చాడు. లీనా కోడలు, ఇంట్లోకి రా.” బయట నిలబడి ఉన్న లీనాని చూసి రామ్ శరణ్ జీ అన్నాడు.

“నన్ను క్షమించు తండ్రీ, నా భర్త ఈ ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టాలని జీవితాంతం తహతహలాడుతూనే ఉన్నాడు, కానీ అతను మన్నించలేకపోయాడు. నా భర్త రాకుండా నిషేధించబడిన ఇంట్లోకి నేను అడుగు పెట్టలేను.” తన మాటలు గట్టిగా చెబుతున్నప్పుడు లీనా కళ్ళు నీళ్లతో నిండిపోయాయి.

“గతాన్ని మరచిపోవడమే తెలివైన పని. మోహన్ కొడుకు నిజం మొత్తం రాసి లేఖలో పంపాడు. మమ్మల్ని క్షమించండి, మేము పెద్ద తప్పు చేసాము. ఇప్పుడు మనమందరం పండిట్ జీని పిలిచి మోహన్ ఆత్మకు శాంతి కలగాలని కలిసి పూజలు చేద్దాం.’’ రామ్ శరణ్ జీ అశ్రునయనాలతో బాధాకరమైన స్వరంతో అన్నారు.

“ఇప్పుడు నేను మోహన్ కోరిక మేరకు సంగంలో అతని అవశేషాలను నిమజ్జనం చేయడానికి వెళ్ళాలి. అవశేషాల నిమజ్జనం సమయంలో మీ వరుడి చేతి స్పర్శ మిగిలి ఉంటే, మోహన్ ఆత్మకు శాంతి చేకూరుతుంది. నువ్వు, అమ్మ కూడా వెంట వస్తే అక్కడే పూజ కూడా పూర్తి చేస్తాం.” అంది లీనా శాంతంగా.

మోహన్ అస్థికలను సంగమంలో నిమజ్జనం చేస్తుంటే, మోహన్, సావిత్రి ఏడ్చారు, రామ్ శరణ్ జీ ఒడిలో కూర్చున్న రాహుల్ ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నాడు. పండిట్ జీ మంత్రాలతో పాటు లీనా కూడా మంత్రాలు పఠించడం చూసి మోహన్ తల్లిదండ్రులు ఆశ్చర్యపోయారు. మోహన్ నిజం చెప్పేవాడు, లీనా నిజంగా భారతీయ సంస్కృతిని పెంపొందించేది. వారు ఈ సత్యాన్ని ముందే అంగీకరించారని నేను కోరుకుంటున్నాను. పూజ అయిపోయిన తర్వాత, లీనా సంగం నీటిలోకి దిగి, స్నానం చేసి, తడి బట్టలతో పడవలోకి వచ్చింది. ఆ చివరి చర్య తర్వాత, పవిత్రత కోసం గంగాజలంలో స్నానం చేయడం అవసరమని ఆమెకు తెలుసు.

“నీవు తడి బట్టలతో అస్వస్థత చెందుతావు కోడలు. ఇంటికి వెళ్లి స్నానం చేసి ఉంటాను.” అంది సావిత్రి ఆప్యాయంగా.

“సాయంత్రం నాలుగు గంటలకు నాకు అమెరికాకు ఫ్లైట్ ఉంది. నేను విమానాశ్రయానికి వెళ్లాలి. ”

“ఏం చెప్తున్నావ్, నువ్వు ఇక్కడ మాతో ఉండలేవా?” అని ఆశ్చర్యపోయింది సావిత్రి.

రాహుల్‌ని కూడా తీసుకెళ్తారా? మమ్మల్ని ఇంత కఠినంగా శిక్షించకు.. కోడలు..’’ రామ్ శరణ్ జీ రాహుల్‌ని తన దగ్గరకు లాక్కొని కన్నీళ్లతో అన్నాడు.

“రాహుల్ మీ ట్రస్ట్, రాహుల్ మీ ఇద్దరి రక్షణలో ఎదగాలన్నది మోహన్ చివరి కోరిక. తండ్రి తన విలువలను అతనికి అందించాలి. మేమిద్దరం దీన్ని ప్రయత్నించాము, కానీ ఇప్పుడు మీ బాధ్యత రాహుల్. బహుశా నేను మాత్రమే రాహుల్‌కి నీలాగా చదువు చెప్పలేను.” నా గొంతులో కొంత విచారం ఉంది.

“రాహుల్ లేకుండా నువ్వు ఒంటరిగా ఎలా బ్రతకగలవు కోడలు? నీ కొడుకు లేని జీవితం చావు కంటే హీనమైనదని నీకు తెలియదు. మమ్మల్ని క్షమించి ఇక్కడే ఉండు.” ఉక్కిరిబిక్కిరైన గొంతుతో చెప్పింది సావిత్రి.

“మీరిద్దరూ గత ఎనిమిది సంవత్సరాలుగా మోహన్ లేకుండా గడిపినట్లు నేను అలాగే ఉంటాను. అయినా నేనెందుకు ఒంటరిగా ఉంటాను, మోహన్ ఎప్పుడూ నాతోనే ఉంటాడు. నీవు జ్ఞానివి తండ్రీ. ఆత్మ అమరత్వం. మోహన్ ఎక్కడికీ వెళ్ళలేదు. నా ఈ నిర్ణయంతో మోహన్ సంతోషిస్తాడనే నమ్మకం నాకుంది.

నైనం ఛిదంతి శాస్త్రాణి, నైనం దహతి పావక్,

న చేనం క్లేదయన్ తపో, నానం శోషయతి.”

విమానాశ్రయం కోసం ఇంటి బయట పార్క్ చేసిన టాక్సీ ఎక్కే ముందు, రాహుల్‌ను ప్రేమగా ముద్దుపెట్టుకుంటూ, లీనా చెప్పింది-

“మీ నాన్నగారిలాగా మీరు కూడా జ్ఞానవంతులు కావాలని కోరుకున్నారు. మీ తాతలకు విధేయత చూపడం. ,

రాహుల్‌ని ఆశ్చర్యానికి గురిచేస్తూ రామ్ శరణ్ జీతో మర్యాదపూర్వకమైన స్వరంతో ఇలా అన్నాడు -

“నాన్న, నేను మీకు ఒక విన్నపం, దయచేసి రాహుల్‌ని గుడ్డి విశ్వాసం మరియు సనాతన ధర్మానికి దూరంగా ఉంచండి. భారతీయ సంస్కృతి అన్ని కులాలకు, మతాలకు సమాన గౌరవం ఇవ్వాలని కోరుతుంది. దీని ఆధారంగా మనుషుల మధ్య వివక్ష చూపడం సరికాదు. రాహుల్‌ని అన్ని మతాలను గౌరవించే మంచి వ్యక్తిని చేయండి, ఇదే నా విన్నపం.’’ లీనా గొంతు ఉక్కిరిబిక్కిరి అయింది.

“నువ్వు చెప్పింది నాకు అర్థమైంది, ఇప్పుడు నా కళ్ళు తెరిచాయి. నీలాంటి కోడలికి అవిధేయత చూపడం క్షమించరాని నేరం. మోహన్ మాటలను అంగీకరించి ఉంటే బాగుండును. నేను మీ మరియు మోహన్ యొక్క నేరస్థుడిని. నువ్వు మమ్మల్ని క్షమించి మనం కలిసి జీవించాలని భగవంతుని ప్రార్ధన ఒక్కటే.” రామ్ శరణ్ కళ్లలో నీళ్లు తిరిగాయి.

"గొప్ప వ్యక్తులు క్షమించమని అడగరు, కానీ వారి ఆశీర్వాదాలు ఇస్తారు."

కిందకు వంగి రామ్ శరణ్ జీ మరియు సావిత్రి పాదాలను తాకి, రాహుల్ పిలుపుని పట్టించుకోకుండా, లీనా వేగంగా వెళ్లి టాక్సీలో కూర్చుంది. టాక్సీ వెళ్లిపోవడంతో రాహుల్‌తో పాటు తాతయ్యలు కూడా నిశ్చేష్టులయ్యారు.